ဆည္းလည္းေလးေတြျမည္ပါေစ

(အကိုေရ ပိတ္ရက္ႀကရင္ မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္စားရေအာင္) ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ညီအစ္ကိုလိုခင္တဲ႔ ထြန္းထြန္းက ေျပာလာတာပါ
သူေျပာလိုက္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ ဟိုးးးး လြန္ခဲ႔တဲ႔ အတိတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္က ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚသားပါ အရင္ကဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္ကို သေဘၤာနဲ႔သာ သြားလာလို႔ရပါတယ္ အခုေတာ့ ကားလမ္းေတြ ေပါက္ေနပါျပီ (သူႀကီးေဖာက္တဲ႔လမ္း ျပည္သူေတြလုပ္အားနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ.. သိတယ္မို႔လား လုပ္အားေပး
ေတြနဲ႔ ေဖာက္တာေလ) ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေႏြရာသီဆိုရင္ သေဘၤာနဲ႔ သြားရတာ ပိုသေဘာက်တယ္ ျမစ္ျပင္ကို ျဖတ္တိုက္လာတဲ႔ ေလကေလး တျဖဴးျဖဴးေအာက္မွာ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ႔ စာအုပ္ကို ျငိမ့္ျငိမ့္ေလးဖတ္ရတာ တကယ္ဇိမ္ပဲ
ရန္ကုန္ကေန ထြက္လာရင္ တြံေတးကို မေရာက္ခင္လမ္းမွာ ေလွကေလးေတြနဲ႔ သေဘၤာေပၚကို ေစ်းတက္ေရာင္းတဲ႔
ေစ်းသည္ေတြလည္း ရွိတယ္ဗ် သေဘၤာလာမယ့္လမ္းမွာ ေလွကေလးနဲ႔ အေရွ႔ကေန ႀကိဳေစာင့္ သေဘၤာအနားေရာက္ေတာ့
ေလွကို တအားေလွာ္ သေဘၤာနားကို ေလွကပ္မိျပီဆိုရင္ ဦးကလူက ေလွႀကိဳးကိုကိုင္ျပီး သေဘၤာေပၚကို ခုန္တက္ တခ်ိဳ႔ေတြ
လည္း သေဘၤာေပၚကို မေရာက္ပဲနဲ႔ ေရထဲကိုျပဳတ္က် တခ်ိဳ႔က်ေတာ့လည္း လူကသာ သေဘၤာေပၚကိုေရာက္လာ ေလွႀကိဳး
က လြတ္က်န္ေနခဲ႔တာ အင္းး စြန္႔စားမႈတခုပါပဲ သူတို႔ေတြလာရင္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ထႀကည့္ေနမိတယ္
ဒီေလွတစင္းကေတာ့ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ မုန္႔ဟင္းခါးလာေရာင္းတာပါ ပစၥည္းေတြ သေဘၤာေပၚတင္ျပီး သူတို႔ေရာင္း
ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မုန္႔ဟင္းခါး တပြဲ အားေပးလိုက္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္စားေနတုန္း သူတို႔ေလွႀကိဳး ျပတ္သြားပါေလေရာ
အစ္ကို ျဖစ္သူက ေရထဲကိုခုန္ဆင္းျပီး ေလွေနာက္ကို လိုက္သြားပါတယ္ သူ႔ညီကိုေတာ့ တြံေတးကေန ေစာင့္ေနပါလို႔ မွာသြားတယ္ ညီျဖစ္သူကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ဆယ္ႏွစ္ေတာင္မျပည့္တတ္ေသးဘူး
ကၽြန္ေတာ္လည္း သြားစပ္စုတာေပါ့.. ညီေလး အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလည္းဆိုေတာ့..သူ႔အသက္ကို မမွတ္မိပါဘူးတဲ႔.. ေက်ာင္းေရာမေနဘူးလားဆိုေတာ့..မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ သူငယ္တန္းပဲ တက္ခဲ႔ဖူးပါတယ္ အစ္ကိုလို႔ ျပန္ေျဖတယ္...ေမးမိတာကိုက ကၽြန္ေတာ္မွားတာ ကိုယ့္အသက္ကိုေတာင္ မသိတာ ဘယ္လိုလုပ္ေက်ာင္းသားျဖစ္နိုင္မွာ
လဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ရွက္မိတယ္ မိဘကေက်ာင္းထားေတာ့ စာမ်ားတယ္ အရုပ္နည္းတယ္ဆိုျပီး
ေက်ာင္းကို ျပီးေအာင္မေနခဲ႔ဘူး သူမေျပာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သိေနမိတယ္ သူလည္းတျခားကေလးေတြလို ေက်ာင္းေနခ်င္ ရွာေပမေပါ့ သူစိတ္ေျပေအာင္ဆက္ေျပာကာမွ ပိုဆိုးေနတယ္ ..ညီေလးရယ္ ညဘက္အားတဲ႔အခါ စာေလးဘာေလးဖတ္ေပါ့လို႔ အားေပးကာမွ ...ညဘက္ဆိုရင္ ပိုက္ခ်လိုက္ရေသးတယ္ မအားဘူးအစ္ကို..
ညီေလးမွာ မိဘေတြ အစ္ကိုေတြ မရွိေတာ့ဘူးလားဆိုေတာ့ ..အေဖကေနမေကာင္းလို႔ အိပ္ရာထဲက မထနိုင္တာ
ႀကာျပီအစ္ကို ..အေမကေတာ့ စပါးရိတ္လိုက္ေနရတယ္ အစ္ကိုအႀကီးဆံုးက ရြာကို စုေဆာင္းေရးေတြလာတုန္းက ပါသြားတာ ဘာသတင္းမွ မႀကားရေတာ့တာ...လို႔ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရွ႔ဆက္မေမးေတာ့ပါဘူး သူကဆက္ေျပာတယ္ ..ကၽြန္ေတာ့္ေအာက္မွာ ညီႏွစ္ေယာက္က်န္ေသးတယ္ သူတို႔ေတြ ေက်ာင္းတက္နိုင္ေအာင္လို႔ ကၽြန္
ေတာ္တို႔ အနစ္နာခံရမယ္တဲ႔ အင္းး သူ႔စိတ္ထားေလးက ေလးစားေလာက္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္အတြက္ ဝယ္လာတဲ႔ မုန္႔ကိုတဝက္ခြဲျပီးေတာ့ သူ႔ကိုေပးပါတယ္ ေနာက္ေငြငါးေထာင္ကိုလည္း
ညီေလးအေဖအတြက္ ေဆးဖိုးဆိုျပီးေပးေတာ့ သူကျငင္းပါတယ္ .. ကၽြန္ေတာ္က ဆင္းရဲေပမယ့္ သူမ်ားပစၥည္းကို
အလကားမယူတတ္ဘူး အစ္ကို...တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အတင္းေပးေတာ့မွ အားနာလို႔သာ သူယူသြားတာပါ
ဒီကေလးဟာ ပညာမတတ္ေပမယ့္ ရိုးသားတယ္ သူမ်ားပစၥည္းကို အလကားလိုခ်င္စိတ္မရွိဘူး အသက္ငယ္ေပမယ့္
မိသားစုတာဝန္ကို တတ္နိုင္တဲ႔ဘက္က ထမ္းေဆာင္တယ္ အငယ္ေတြအေပၚမွာလဲ သနားငဲ႔ညွာမႈ ရွိတယ္ ဘဝေပးမေကာင္းလို႔ သူ႔အသားအရည္ေတြက ေနေလာင္ျပီးေတာ့ မည္းေနေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထားေလးက အရမ္းကို ျဖဴစင္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ေရာ သူ႔လိုစိတ္မ်ိဳးထားနိုင္လားလို႔ ျပန္ေမးေနမိတယ္ ဆက္ျပီး့ ေတြးမိတာကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ ပညာမတတ္တဲ႔ ကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားေနျပီလဲ?
ဘဝေပးမေကာင္းလို႔ ဆင္းရဲျပီးေတာ့ ပညာမတတ္တဲ႔ ကေလးေတြ ေနာင္တခ်ိန္မွာ လမ္းမွားကို မေရာက္ပါဘူးလို႔ ဘယ္သူ အာမခံနိုင္လဲ? ဒီကေလးေတြရဲ႔ ဘဝကို ကံတခုတည္းကို အျပစ္ပံုခ်ရင္ သင့္ေတာ္ပါ့မလား?
အခု ဒီကေလးဘဝထက္ ဆိုးတဲ႔ ကေလးေတြေရာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားေနျပီလဲ?
ဒီအေႀကာင္းေတြကို ဘယ္သူ႔ကို တိုင္ပင္ ေျပာျပသင့္သလဲ? (သူႀကီးကို ေျပာျပရင္လည္း ေတာ္ႀကာ ႏြားေရွ႔ထြန္က်ဴးတယ္
လို႔ေျပာေနမွာစိုးလို႔ ...သူႀကီးနဲ႔ ဒီစကားပံုကသာ အလိုက္ဖက္ဆံုးပါ)
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တေယာက္တည္း တိုးတိုးေလး ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့တယ္...........

Posted in: ခံစားမႈ